Boyacı Şeref

Sıcak bir yaz günü Temmuz-ağustos arası bir zamanın öğleden sonrası ve günlerden çarşamba. Sıcağın tavan yaptığı an. Ekmek teknesi boyacı sandığıydı, zayıf ama iri patlak gözleri vardı. Sırılsıklam bir garibandı. O kadar alışmıştı ki bu yaşadığı garibanlığa adeta dalga geçer gibiydi. Oturmuş olduğu boyacı sandığının küçük iskemlesinden kalktı, beli de bükülmüştü yılların yorgunluğundan şöyle bir doğrulup belini doğrultmaya çalıştı ve yola koyuldu. "Osmaneli karpuzu gelmiştir" diye söylenerek pazar yolunu tuttu. Henüz on dakika geçmemişti ki elinde küçük bir Osmaneli karpuzuyla uzaktan göründü ve geldi. Boyacı sandığına oturdu. Çarşıda çokta kimse yoktu nüfusu yaklaşık üç bin kadar olan Geyve'de. Sağa, sola baktı ve cebinden çakısını çıkardı karpuzunu kesti ve iki dilimini güzelce kakladı. Tam bu esnada biri geldi sandığına ayağını koydu. "Şeref parlat bakalım şunları"dedi. Müşteri velinimetti. Şeref elindeki karpuzu kenara koyup başladı boyayıp parlatmaya. Boyadı ve parlattı ücretini kasasına koydu. Yavaşça kalktı çarşı çeşmesinde ellerini bir güzelce yıkadı dönüp sandığının o küçük iskemlesine oturdu. Karpuzun tadını çıkarma zamanı gelmişti. Ama nereden bilebilirdi ki karpuzun çekirdek deliğinden giren bir arının oraya yerleştiğini. Hiç bir şeyden haberi olmayan zavallı boyacı şeref daha ilk dilimde arı  tarafından dilinden sokulmuştu. Boğuk bir feryatla çeşmeye doğru koştu. Ama ne yapsa acısını dindiremiyor, şişen dili nefes almasını zorlaştırıyordu. İskemlesinde o iri ve patlak gözlerinden acısının ne büyük olduğunu hissediyordum. Koşup babama haber verdim. "Neyin var şeref" diye sordu rahmetli babam. Arı demeye çalıştı zavallı şeref. Babam bir çırpıda koşup rahmetli Mümin Hammaz'ın lokantasından metal bir kaşık alıp geldi ve boyacı Şeref'in ağzına sokup nefes almasını sağlamaya çalışıyordu. Çarşı esnafı adeta seferber olmuştu. Rahmetli Nazmi Akyel elinde buzla, Rahmetli Sadi Gürses, rahmetli Emin Koç arı sokmasına alerjisi olan boyacı Şeref'i hastahaneye yetiştirdiler. Şeref akşam saat 7.30 gibi ekmek teknesi sandığının başına gelip sandığını toplayıp arkasına bakmadan giderken "Şeref amca karpuzunu unuttun" diye seslenmiştim.Emin DÜVEN