CÂNÂN 

Güldü, cânı kendine hayran eyledi cânân,
Cefasını, derdime derman eyledi cânân.

Seyran etti gülşende, eyvâha düştü güller,
Goncaların katline, fermân eyledi cânân.

Sustu bîçare bülbül, duyunca yâr sesini,
Sevda şarkılarını, figân eyledi cânân

Attı âşığı çöle, gezdirdi diyâr diyâr,
Ömrümü, yollarında harmân eyledi cânân.

Buyur, gönül tahtımın sultanı sen ol dedim,
Dertleri, yüreğime mihmân eyledi cânân.

Sevda incilerimi, serdim ayaklarına,
Çakıl taşına saydı, ziyan eyledi cânân.

İnanmadı sevdama, ses vermedi âhıma,
Adadığım ömrümü, yalan eyledi cânân.

Gönlünün sunağına yatırdım öz canımı,
Sormadı son arzumu, kurban eyledi cânân.

İbrahim AÇILAN