İbn-Sina'dan...
Şifa, hazımdadır. Yani, kolayca hazmedeceğin miktarı ye. Nefse ve mideye en ağır ve yorucu hal, taam taam üstüne yemektir. Yani vücuda en muzır (zararlı), dört beş saat fasıla vermeden yemek yemek veyahut telezzüz (zevk) için mütenevvi (çeşit çeşit) yemekleri birbiri üstüne mideye doldurmaktır. Nefis "tatmanın" değil "doymanın" peşindedir.
Günde bir defa ye, kuvvetli ye, bu sana kâfi gelir. Zira bağırsaklarımız uzun olduğundan hazım devresi uzun sürer. Eğer bağırsaklarımız kuşlarınki gibi kısa olsaydı nefes alır gibi yerdik.
Ord. Prof. Süheyl Ünver'den
Anadolu'da dolaşırken görüyoruz ki sabahleyin kuvvetli bir yemek var. Öğleyin yenmiyor. Akşamleyin bilhassa köylerde kâfi aydınlanma olmadığı ve öğle yemeği de yenmediğinden güneş batmadan önce gün aydınlığının son saatine yemek var.
Bilhassa öğleyin çok yemek yiyen insan atıllaşır, kafası işlemez. Bir nevi yemek hastası olur.
Fakir talebenin derslerinde ve imtihanlarda muvaffak olma sebeplerinden biri de bu yoksulluklarıdır.
***
Artık öğle yemekleri tekrardan sorgulanmalı, sabah kahvaltısı yeniden gözden geçirilmeli. Akşam yemeğinin vakti iyi ayarlanmalı. Çocuklarımızın kafasının iyi çalışmasını istiyorsak. İş verimimizin yüksek olmasını istiyorsak. Tabi bu söylediklerimizi toplum hayatına uygulamak sıkıntılıdır lakin kendi hayatımıza tatbik etmek zor değildir.
Taam taam üstüne yemekten vazgeçmeli, Yemek yedikten sonra dört beş saat geçmesini beklemeliyiz en az. Böylece çağımızda yakalandığımız birçok hastalığında bize uğramadığına şahit olmuş oluruz kendi hayatımızda.
(Bedeni çalışanlar ya da bedenini çalıştıranlar ne kadar ve hangi tür yiyecek yerse yesin erittikleri için sıkıntı çıkmaz. Sözümüz birazda bedenini çalıştırmayanlara. Bedenini çalıştırdığı için, fazla yediği halde hiç sağlık sorunu yaşamayanlara şahit oluyoruz.)
Bazı şeyleri biliyoruz da uygulayamıyoruz. Sağlam bir sabah kahvaltısı, vakitlice bir akşam yemeği ve öğle yemeksiz bir hayatı uygulayabilmek ümidiyle...
Resül Nasır GÜNBİLEK
FACEBOOK YORUMLAR